Σπάνια περίπτωση ίασης του HIV με μεταμόσχευση μυελού των οστών

Η επιτυχία επιβεβαιώθηκε τρία χρόνια μετά την ανακοίνωση των προκαταρκτικών αποτελεσμάτων: Ένας Αμερικανός με HIV, που είχε εμφανίσει και λευχαιμία, φαίνεται να θεραπεύτηκε πλήρως από τις δύο ασθένειες με μεταμόσχευση μυελού των οστών στο Βερολίνο. Λίγες ανάλογες επιτυχίες είχαν αναφερθεί και στο παρελθόν, οι γιατροί όμως απέχουν πολύ από το να υπόσχονται επανάσταση.

O 44χρονος σήμερα Τίμοθι Ρέι Μπράουν, γνωστός και ως «ο Ασθενής του Βερολίνου», υπεβλήθη σε μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων του μυελού των οστών το 2007, σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί από τη λευχαιμία.

Στην περίπτωση του Μπράουν, όμως, οι γιατροί φρόντισαν ώστε το μόσχευμα να είναι όχι μόνο συμβατό με το λήπτη, αλλά και να φέρει ένα συγκεκριμένο, σχετικά σπάνιο γονίδιο (την ποικιλία Δέλτα 2 του γονιδίου CCR5).

Το γονίδιο μειώνει τον αριθμό των υποδοχέων (CCΡ5) που χρησιμοποιεί ο HIV για να μολύνει τα T-κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και να προκαλέσει AIDS.

Τρία χρόνια μετά την επέμβαση, και δύο χρόνια μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων που έγιναν πρωτοσέλιδο, οι ερευνητές στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείου Σαριτέ στο Βερολίνο επιβεβαιώνουν την επιτυχία.

«Τα αποτελέσματά μας αποτελούν ισχυρή ένδειξη ότι σε αυτόν τον ασθενή επετεύχθη ίαση του HIV» γράφει στην επιθεώρηση Blood η ομάδα του αιματολόγου Τζέρο Χέτερ.

Το εντυπωσιακό φαινόμενο έχει εξάλλου παρατηρηθεί και στο παρελθόν, έστω και σε μεμονωμένα περιστατικά: Το 1999, δημοσίευση στην επιθεώρηση Medical Hypotheses επανεξέταζε τα αποτελέσματα από 32 προηγούμενες απόπειρες το διάστημα 1982-1996 και διαπίστωνε ότι ο ιός φαινόταν να είχε εκριζωθεί σε δύο περιπτώσεις.

Η νέα δημοσίευση δεν κάνει πάντως λόγο για θεραπεία που θα μπορούσε να εφαρμοστεί ευρέως κατά της επιδημίας AIDS:

Πρώτον, οι γιατροί δυσκολεύτηκαν να βρουν δότη, δεδομένου ότι μόνο ένας στους 1.000 ανθρώπους ευρωπαϊκής καταγωγής φέρει σε δύο αντίγραφα την ποικιλία Δέλτα 2 του γονιδίου CCR5.

Και δεύτερον, η μεταμόσχευση μυελού των οστών πραγματοποιείται αφού πρώτα καταστραφεί με ακτινοβολία και ισχυρά φάρμακα ο πάσχων μυελός του ίδιου του ασθενούς -μια επικίνδυνη διαδικασία, η οποία σκοτώνει το 20% με 30% των υποψήφιων ληπτών μυελού.